Ben je klaar om je leven echt te leven?

Zinvol en bewust?

In verbinding met een hogere macht?
En die spiritualiteit in te weven in je dagelijks leven?.

Je wilt je leven niet verspillen. Je wilt dat het er toe doet.

Je wilt een waardevol leven opbouwen met je partner, vrienden, familie en kennissen. Op je werk wil je van waarde zijn. Je wilt graag carrière maken, voor jezelf en omdat je door meer financiële mogelijkheden kan bijdragen aan zaken die er toe doen in de wereld. Je wilt je graag geborgen weten in relatie met het hogere, het heilige. Zodat je toekomt aan wat je ziel voedt.

De werkelijkheid is vaak anders.
Ondanks je goede bedoelingen voel je je vaak rot.
Te vaak heb je weinig vertrouwen.
En om het minste geringste schaam je je of voel je je schuldig.

Herken je dit?

Diep in jezelf knaagt de twijfel je of het ooit nog goed komt met jou. Ergens ben je ervan overtuigd dat je niet de moeite waard bent. In je bangste momenten vrees je onwaardig te zijn. Het lukt je maar niet, ondanks alle kennis en wijsheid die je heb opgedaan, dit te veranderen.

Andere mensen begrijpen je vaak niet. Je voelt je niet gezien, gehoord en gekend. In je slechtste momenten voel je je in de steek gelaten, eenzaam, verlaten … zelfs door God en alle engelen in de hemel.

Je hebt het gevoel dat er iets mis is met jou. Je hebt het gevoel dat je iemand anders zou moeten zijn, voordat anderen je waarderen. Of van je houden.

Je zou het zo fijn vinden als je jezelf niet langer steeds de schuld geeft van alles wat je niet lukte.

Je durft niet goed ‘nee’ te zeggen of te zeggen wat je wel wilt. Dan doe je maar liever wat de ander wil. Dat wil je eigenlijk niet.

Je voelt je opgejaagd, onrustig en bang. Je bent eigenlijk altijd op je hoede. Je kan je moeilijk ontspannen.
Je ligt vaak in bed te piekeren of schrikt vroeg wakker. Je bent vaak moe. Je hebt geen zin of puf om dingen aan te pakken.

Je zou het graag anders willen, maar je weet niet hoe. Je verlangt zo naar vrede in jezelf, liefde en geborgenheid.
Als je nou echt thuis kon zijn bij God, dan is het toch goed? Maar hoe doe je dat? Soms ben je echt blij en gelukkig, maar dan ontglipt het je weer. Je leven lijkt soms zo zinloos. Is dit hoe het leven bedoeld is?

Je snapt heus wel dat die betere wereld bij jezelf begint, maar hoe dan?

Hoe nu verder?

Hoeveel kun je nog dragen?
Hoe lang houd je dit nog vol?
Hoe lang houd je het mentaal nog vol met je zorgen om jezelf, je inkomen, je toekomst?
Hoe lang houd je lichaam deze stress en zorgen nog vol?

Wil je het nu echt anders?

Wat ga jij doen om je leven een nieuwe richting te geven?
Ben je toe aan een verandering, die echt werkt?
Een fundamentele verandering?
Eentje die voor eens en altijd een einde maakt aan twijfel, schuldgevoel en schaamte?
Een oplossing waardoor je blijmoedig God kunt naderen en je je geborgen weet door het heilige dat onverwoestbaar eeuwig is?