September 2021
Diverse redenen zorgden ervoor dat de voortgang van het manuscript en uitgeefvoorstel stillag.
Mijn verhuizing in mei. De laatste loodjes van de kopstudie Geestelijk Begeleider.
Er is heel hard gewerkt.
En er was ook wel wat vermoeidheid opgebouwd.
Dus lag het werk aan het boek bijvoorbeeld even stil.
Aan de ene kant was het wel fijn om even vakantie te hebben van dat project.
Even de druk eraf.
Het is toch een hele klus.
Aan de andere kant knaagde het toch ook.
Door willen gaan.
Het ei willen leggen van een voltooid manuscript.
Een goed onderbouwd uitgeefvoorstel klaar hebben.
Het was dan ook weer heel fijn om weer overleg te hebben, onlangs, met mijn auteurscoach Ineke Hogema.
Zoals het manuscript er nu ligt bevat het drie mogelijke boeken. Drie lijnen, die worden uiteengerafeld.
Er staat dus te veel in voor één publicatie. Drie lijnen vraagt te veel van de lezer, die (nog) niet is ingewerkt in de materie.
Deze stand van zaken was inmiddels duidelijk geworden.
De tijd van stilte, de tijd dat het project stillag, was een broedtijd om te laten ontstaan hoe het verder mag.
Die beelden ga ik nu vertalen in geschreven woorden.
April 2021
“Korte zinnen!”
“Jonge redacteurs houden van korte zinnen”, stelt mijn auteurscoach Ineke Hogema.
“De trend in taal is erg gewijzigd de laatste jaren. Anders dan toe wij jong waren…”
Dit naar aanleiding van het eerste concept publicatievoorstel dat ik schreef.
Toen wij jong waren, kwam je nog weg met meerdere bijzinnen.
Een huidige voorliefde voor korte zinnen…
…doe je niks aan, nee.
Het zij zo.
Dat wordt dus een verjongingskuur voor mijn schrijfhoofd…
En passant is de naam van het document gewijzigd in ‘uitgeefvoorstel’ in plaats van ‘publicatieplan’.
Dat kan nu wel, vond Ineke Hogema.
Voor mij is het wat wennen.
Lange tijd was ik bezig met de inhoud uitpluizen, doordenken en op schrift zetten.
Binnenkort zit die inhoud in een kaftje voor bij mensen in de boekenkast.
Een heel andere fase komt eraan…
De meelezer van het manuscript heeft er goed werk van gemaakt.
Ze heeft heel zorgvuldig meegelezen en weloverwogen feedback gegeven.
Ze heeft goed meegedacht met het mansucript.
Met de feedback ga ik aan de slag…
Wordt vervolgd allemaal…
Maart 2021
Zo!
Blij met dit resultaat: eind vorige week heb ik het manuscript opgestuurd naar mijn meelezer.
Het gaat om manuscript versie 06.
Met de literatuurlijst.
Met inhoudsopgave.
En wat een geploeter is dat nog, zeg. Om de inhoudsopgave helemaal foutloos kloppend te krijgen met de paginanummers. Na drie pogingen gelukt. (Ik raad het niemand aan).
Deze meelezer gaat het hele manuscript lezen. Zij heeft affiniteit met het onderwerp. Zij kent mij verder niet en heeft nog niets van mij gelezen. Ik ben heel benieuwd wat haar bevindingen zijn.
Voor de inhoud kreeg ze drie vragen mee|:
1. Welke mogelijkheden zie je om het manuscript in omvang te reduceren? Als je geen mogelijkheden ziet, dan is dat ook goed.
2. Voor wat betreft de noten: Wat heeft je voorkeur? Voetnoten? Of eindnoten?
3. Zijn er momenten in de tekst dat je afhaakt? Of dat je de lijn van het betoog niet meer volgt? Of volgen kunt?
Ik ga in de tussentijd aan de slag met het publicatieplan. Een concept maken en later deze maand bespreken met mijn auteurscoach Ineke Hogema.
Onwards!
Februari 2021
De nieuwe versie 05 zit gestroomlijnd in elkaar.
Diverse stukken zijn, zoals eerder overeengekomen, ‘verplaatst naar elders in het oevre’.
Dat is mooi gelukt.
Degelijke inhoud.
Maar de omvang is nog steeds fors.
“Zou het onderdeel over de valkuilen bij het helen van je moederwond eruit kunnen?”, vraagt mijn auteurscoach Ineke Hogema.
Dat is een op zichzelf staand onderwerp, dat apart wordt besproken.
Mmm.
Even denken.
“Nee”, besluit ik.
Het onderdeel telt te weinig woorden om de totale omvang aanzienlijk te verminderen.
Belangrijker, vind ik, is dat de informatie over de valkuilen echt wezenlijke informatie is.
Sommige valkuilen gaat vrijwel iedereen wel tegenkomen.
Groeien gaat met vallen en opstaan. Heel worden ook.
De mechanismen van de valkuilen geven juist een dieper inzicht in wat heelheid wel is en hoe je ernaar toegroeit.
Zonder de valkuilen te bespreken, wordt het manuscript te ideëel.
Dus blijft de info erin.
Dan is de omvang zoals die is.
Fors, maar gestroomlijnd en doordacht.
Januari 2021
In december had ik overleg over het manuscript, dat mijn auteurscoach Ineke Hogema nu in het geheel had doorgenomen.
Positieve feedback en complimenten.
Blij mee!
En het voorzichtige voorstel enkele stukken te schrappen.
Qua omvang van het mansucript had ik er al een vermoeden van…
We praten er over. We overleggen.
Oké.
Er zal geschrapt gaan worden.
Te veel zijpaden helpen het betoog niet wezenlijk vooruit.
Met het schrappen ervan blijft de kernboodschap prima overeind.
We zijn het goed eens over wat eruit gaat.
Ik mag het woord ‘schrappen’ niet gebruiken, vindt Ineke.
‘Elders in het oevre’, ‘elders onderbrengen’, dat doet veel meer recht aan de kwaliteit van de stukken tekst.
Aan de slag dus, deze maand, voor versie 05.
Onwards!
November/ december 2020
Begin november stuurde ik het manuscript – inmiddels versie 04 – naar mijn auteurscoach Ineke Hogema.
Volgens planning zouden we eind november haar feedback bespreken.
Dat liep anders.
Het leven deed zichzelf.
Externe verstoringen.
De planning schoof op naar achteren.
Tegen half december gaan we overleggen.
Ondertussen studeer ik verder op de post-Hbo opleiding Geestelijk Begeleider aan de Academie voor Geesteswetenschappen.
Inhoud naar mijn hart…
Levensloop. Levensgeheim. Levensvisie.
Levensroep. Zingeving. Levensbeschouwing.
Spiritualiteit. Religie. Transcendentie.
Allerlei begrippen die cirkelen rond de vraag naar de aard en de methode om te komen tot een goed geleefd leven.
Een deel van de onderwerpen heeft veel raakvlakken met de inhoud van het manuscript.
Op diverse momenten ontdek ik onverwacht dat de theoretische inhoud onderdelen verheldert die ik intuïtief beschreef.
Die bevestiging brengt mijn kennis en inzicht weer verder.
Fijne cadeautjes om zo onverwacht te krijgen.
Intussen liet Ineke Hogema onlangs weten: “Geen ‘rare’ dingen tegengekomen, sinds we elkaar spraken.
Sterker nog: het zit echt goed in elkaar.”
Dat vind ik heel fijn om te horen.
Blij mee.
Ik ben benieuwd naar haar feedback, zodat het manuscript nog beter kan worden.
Wordt vervolgd…
Oktober 2020
In versie 03 van het boek komt de gehele MAGIC-methode te staan. Op hoofdlijnen. Stap voor stap.
Niet alles komt in het boek.
Het is geen zelfhulpboek.
Een moederwond ontstaat in relaties, je hebt relaties nodig om je moederwond te helen.
Goede begeleiding geeft je de mogelijkheid je blinde vlekken op te sporen, te sparren, toe te vertrouwen, nieuwe dingen uit te proberen, …
Soms is er ook voor iemand maatwerk nodig.
En niet iedereen heeft de behoefte aan dezelfde verdiepende vragen of oefeningen.
Wat ik wel aan iedereen vraag is de beoefening van dankbaarheid.
Hoe dan?
Elke dag even stilstaan bij waar je dankbaar voor kunt zijn.
Al voelt het soms alsof je maar bitter weinig hebt om dankbaar voor te zijn…
Hoezo dankbaarheid?
Dankbaarheid is de transformerende emotie.
Ik kwam een mooi citaat tegen dat precies die transformerende innerlijke werking ‘vat’:
“Dankbaarheid vertelt je dat je gevoed bent in wat je echt nodig hebt”
Mooi, he?
En wat je echt nodig hebt, maakt jou tot ‘jij’, zoals je bedoeld bent te zijn.
Dit citaat geef ik een mooie plek in manuscript versie 03.
Wordt vervolgd…
(Bron van het citaat: Vera Helleman. De emotie encyclopedie – Gevoelens als navigatiesysteem naar een gelukkig leven. 2017)
September 2020
Wat ben ik mijn proeflezers dankbaar!
Wat hebben ze hard gewerkt.
Alle vier.
Diverse verbeterpunten voor het manuscript rolden eruit.
Soms was de tekst te cryptisch, soms te wijdlopig.
Een van de proeflezer kon ook heel goed op de structuur focussen. Dat was een grote meerwaarde.
En nuttig, inzichtelijk, verhelderend, boeiend, leerzaam, toegankelijk en begrijpelijk vond elke proeflezer het manuscript. Bijvoorbeeld zo:
“Het leest prettig, het is toegankelijk en begrijpelijk. Het zijn geen al te lange stukken (per (deel)onderwerp), het is mooi verdeeld. Het is prettiger dan bijvoorbeeld een boek van Alice Miller. Daar ben ik snel doorheen. Vaak wordt er slechts een punt behandeld. Na het uitlezen, denk ik dan “En nu?” Jouw boek is compleet. Het beschrijft het hele proces. Het is een boek dat je in de boekenkast moet hebben, zodat je er op kan teruggrijpen om iets na te zoeken of om vaker te lezen. Dit boek is prima! Geef het uit!”
Wat een mooi compliment!
Nu ga ik aan de slag met de feedback van de proeflezers en ga versie 03 componeren.
Wordt vervolgd…
Augustus 2020
Versie 02 van het manuscript is klaar en verstuurd.
De proeflezers zijn aan het lezen.
Met welke vragen in hun achterhoofd doen ze dat?
Begrijpelijkheid: begrijp je het? Is de tekst makkelijk te volgen? Waar niet?
Storende herhaling: staan er herhalingen in die je storen? Waar?
Wat mis je?
Wat vind je goed in het manuscript? Waarom?
Aan wie zou je het boek aanbevelen? Waarom?
Een van de proeflezers las gericht een deel van het manuscript. Naar aanleiding van die feedback ontstonden de twee vervolgvragen.
Wat leest er eventueel ‘houterig’?
Welke woorden zou je in een verklarende woordenlijst willen terugzoeken?
Ik ben benieuwd wat eruit gaat komen…
Wordt vervolgd…
Juli 2020
Het recept voor het werken aan het manuscript volgens het vorig jaar vastgestelde publicatieplan heeft maandenlang goed gewerkt.
Vorige maand vertelde ik dat Deel I en Deel II vrijwel helemaal in orde waren.
Dat ik verder zou gaan schrijven aan Deel III.
Dus: Schrijven, schrijven, schrijven.
Tot eind vorige week een proeflezer een opmerking maakte…
Precies over hetgeen ik in het manuscript wilde verweven, maar slechts moeizaam voor elkaar leek te krijgen.
Namelijk: wat is mijn visie en insteek als geestelijke?
Die heb ik natuurlijk.
Maar het in het manuscript goed handen en voeten geven…
Niet alleen goed in woorden uitdrukken, maar op een consistente, duidelijke manier mijn geestelijke visie in Deel III als een soort paraplu over Deel I en II heen vouwen…
Daar stokte het.
Jakkes.
Hoe nu?
Geen idee.
Grmbl.
Niet-weten.
O ja, zo gaat het met niet-weten.
Dan weet je het echt niet…
Laat maar even gaan. Adem in. Adem uit.
Er kwam niets aan ideeën opborrelen.
Tot na twee nachten ik het ’s nachts helder ‘zag’. Ja!
Als ik het zus en zo doe, dan kan dat en dat hier naartoe en dat daar… en dan is het resultaat…
Klopt dat?
Ja.
Oké. Maar dan gaat de hele structuur dus op de kop….
Jemig, dat zal wel een hele bult werk zijn…
Laat ik het maar eerst even uitproberen….
De volgende ochtend de nieuwe structuur op koppen niveau uitgeprobeerd in een nieuw Word document.
O nee, niet een bult werk, maar in anderhalf uur klaar!
Big smile. Als het zo makkelijk kan, dan klopt het.
Maar dat vraagt dan wel even een spoed-overleg-momentje met mijn auteurscoach Ineke Hogema.
Zij was heel nieuwsgierig.
Had zelf in de aanloop naar onze afspraak ook al gepuzzeld hoe dat nieuwe idee eruit zou kunnen zien. Heeft de nieuwe opzet voorvoeld.
Hoe de nieuwe opzet er nu uitziet?
Deel III is nu de overkoepelende structuur.
Bij elk van de negen stappen van de MAGIC-methode worden de relevante onderdelen uit Deel I en II ingevoegd.
Appeltje-eitje.
Nu nog even schrijven…
Onwards!
Juni 2020
In een lange ZOOM sessie van drie en een half uur is een hele berg papier doorgenomen.
Maar dan heb je ook wat.
Wat dan?
Deel I en Deel II van het manuscript heb ik met mijn auteurscoach Ineke Hogema pagina voor pagina doorgenomen.
Goddank is vrijwel alles nu in orde.
Een hoofdstuk is verplaatst naar een logischere plek in de vertellijn. De voldoening overheerst. Deze klus is geklaard.
Next!
Verder met het schrijven en componeren van Deel III.
Volgende deadline ligt op de helft van de komende maand.
En als hete zomerse dagen voorlopig even uitblijven…
… dan kan ik fijn m’n hoofd en hart erbij houden om heldere inhoud te produceren.
Onwards!
April 2020
In de wereld raast de corona crisis door…
Thuiswerkend ratelen de toetsenbordtoetsjes van mijn laptop door…
In korte tijd zo’n 19.000 woorden geschreven aan het manuscript.
Waarover?
Dramadriehoek, co-dependency, beperkt bereik van emoties, je eigen kinderen en de invloed van jouw moederwond, gevolgen voor mens- en wereldbeeld, liefde, zelfliefde en levenskwaliteit, het proces van het helen van je moederwond, helpende en wetende getuigen, rolmodellen, valkuilen bij het helen van je moederwond, de positieve bijdrage van zingeving & spiritualiteit…
Daarmee is Deel II in eerste versie klaar om voor te leggen aan mijn auteurscoach Ineke Hogema.
Voorafgaand aan onze videobelafspraak heb ik nog wat dagen de tijd en start met Deel III. Over de MAGIC-methode.
Ik weet heus wat ik er allemaal in wil hebben.
Dat staat op ook steekwoorden in het publicatieplan.
Invuloefening, toch?
En toch is het weer even puzzelen hoe ik het concreet in ga vullen…
Een heel andere modus dan de duizenden woorden schrijven gedurende de afgelopen dagen.
Dus ik ga verder met inventariseren en ordenen. En dan weer verder schrijven de komende tijd…
Oud & Nieuw
Half december was weer een ijkpunt.
Nieuw materiaal had ik geschreven en dat is weer besproken.
Het gaat goed.
Goede inhoud.
Goede tone of voice.
Maar zoveel langzamer dan ik zou willen.
Maar misschien ben ik daar wat ongeduldig in…
Het zal gaan, zoals het gaan moet.
Je kunt geen ijzer met handen breken.
Adem in, adem uit.
Dat soort peptalk geef ik mezelf op die momenten.
Met Kerstmis en Oud & Nieuw had ik andere feestelijkheden en verplichtingen.
Ik heb ook even afstand genomen van mijn toetsenbord om nog wat research te doen.
Daar is het, zo diep in de winter, een heerlijk moment voor.
Lekkere stoel, boek, pen en papier.
Mmm. Zalig.
Wat er op mijn leeslijst staat?
Tjeu van den Berk, Mystagogie
Caroline Franks Davis, The Evidential Force of Religious Experience
Agneta Schreurs, Psychotherapie en spiritualiteit
Abram de Swaan, Tegen de vrouwen
Anoniem, The Cloud of Unknowing
Natuurlijk gaat dat nooit lukken, om dat allemaal uit te lezen rond de kerst.
Maar er in beginnen lukt natuurlijk wel.
En wegen in hoeverre welke informatie relevant is vermoedelijk ook.
En anders duurt het wat langer.
Ook goed.
Ik ga gewoon verder, stap voor stap.
December 2019
Schrijven is schrappen.
Half november had ik overleg met mijn auteurscoach Ineke Hogema over wat ik tot dan toe had geschreven.
Ruim zeventig pagina’s had ik haar toegestuurd.
Het was het eerste overleg over een samenhangend deel van mijn lijn van argumentatie.
Spannend, want is de tone of voice nu goed getroffen?
Is de structuur nog oké, zoals we die vooraf hadden uitgepuzzeld?
Heel veel positieve feedback kreeg ik. Heel fijn.
Maar ook de vraag of ik ermee kon instemmen zo’n twaalfhonderd woorden te schrappen.
Het deelonderwerp dat in die twaalfhonderd woorden werd besproken, had maar zijdelings met het hoofdonderwerp te maken.
Mmm.
Dat was wel zo. Daar kon ik wel in mee.
Lastig?
Om met het advies in te stemmen?
Lastig?
Om vervolgens op delete te drukken?
Eventjes wel. Heel even.
Maar gelet op de grote lijnen van het manuscript is het beter.
Dus: klik!
Weg ermee.
November 2019
Yes! Ik ben onderweg met het manuscript. Schrijven, schrijven en door blijven schrijven. Ook soms geen zin hebben en toch schrijven.
Het manuscript bestaat als plan uit drie delen. In de derde week van november gaan we deel I bespreken. Natuurlijk hoop ik dan dat een en ander best al wel bijna perfect is… Aan de andere kant heb ik veel vertrouwen in mijn auteurscoach. Ineke Hogema ziet heel scherp wat beter kan, wat nog een innerlijke tegenstrijdigheid bevat, wat meer uitgelegd kan worden – kortom: het boek zal er alleen maar beter en beter door worden.
Een van de onderwerpen die ik in het boek bespreek en graag met jullie wil delen is de matrix. Ik kwam dit tegen tijdens mijn research voor het boek. Ik ben er heel enthousiast over, omdat het zo’n eenvoudig, helder en invoelbaar model is. Het geeft antwoord op de vraag: hoe groeien we het beste? Of we nu klein of groot zijn, in ontwikkeling zijn we allemaal. Maar wat is er nou nodig? Welke voorwaarden moeten aanwezig zijn, zodat we kunnen groeien?
Graag deel ik een stukje uit de ruwe versie van het manuscript:
“Pearce, (1926 – 2106) voormalig leraar geesteswetenschappen, schrijver, spreker en vader van vijf kinderen, bespreekt de matrix in zijn boek Magical Child (1992). Matrix, met de meervoudsvorm matrices, is Latijn voor moederdier, baarmoeder. Eraan verwant zijn woorden als mater, moeder, materiaal, materie, matrijs, e.d. In betekenis verwijst matrix verder ook naar bron, oorsprong, grondstof, stof e.d. In figuurlijke zin kwamen in de loop der tijd culturele beelden op die te maken hebben met ‘datgene dat insluit of oorsprong geeft aan’. Bijvoorbeeld ‘de plaats of de voedingsbodem waar iets wordt ontwikkeld’ (ca. 1550 na Chr.), ‘de gietvorm waarin iets wordt gegoten of gevormd’(ca. 1620 na Chr.), ‘inbeddende of insluitende massa’ (ca. 160 na Chr.).
Pearce omschrijft de drie benodigde bestanddelen van een matrix voor menselijke ontwikkeling: 1) als een bron van mogelijkheid; 2) een energiebron om de mogelijkheid te kunnen onderzoeken; 3) een veilige plek waarbinnen het onderzoek plaatsvindt. Zijn de drie voorwaarden aanwezig? Dan hebben we een matrix.
Ontluikend leven wordt als eicel matrix omvat door de baarmoeder matrix door de moedermatrix die woont op de aarde matrix… Een geboorte is de overgang van de baarmoedermatrix naar de moeder als matrix. Zij wordt een bron van energie, ze stelt in staat en biedt de veilige ruimte.
De menselijke ontwikkeling is, volgens Pearce, een opeenvolging van matrices overgangen. In een matrix leren we alle mogelijkheden van een matrix kennen door er interactie mee aan te gaan. We leren doordat we van nature in staat zijn te groeien in intelligentie door te leren over iets, vaardiger te worden in de interacties met dat ‘iets’. Elke matrixovergang stuwt ons naar een nieuw, onbekend en onvoorspelbaar veld van mogelijkheden. Hierdoor groeit onze intelligentie. Elke matrixovergang is een vorm van geboorte in de richting van grotere mogelijkheden en een vorm van sterven, omdat de oude matrix moet worden opgegeven om de nieuwe matrix binnen te kunnen gaan.”
Ons leven is nu eenmaal een opeenvolging van groei en verandering. Op het moment dat we kunnen lopen, kunnen we leren rennen. En onze wereld zal nooit meer hetzelfde zijn. De enige constante is verandering.
De matrix is natuurlijk ook van toepassing op therapie en begeleiding als het ‘klikt’. Als het proces werkt.
Een bron van mogelijkheid wordt gevormd door de uitnodiging het proces aan te gaan. Om te veranderen, om te groeien, om los te laten wat je tot nu toe belemmerde. Super fijn is het natuurlijk als het hele veld van mogelijkheden niet wordt begrensd door een onvermogen bij de therapeut. Dan kun je beter je biezen pakken en op zoek gaan naar iemand die jou beter kan bijstaan en begeleiden.
Een energiebron om de mogelijkheid te kunnen onderzoeken. Dat is natuurlijk je eigen wens naar anders, naar beter. Het is ook het geloof, de hoop en het vertrouwen van de therapeut of begeleider dat het gewenste resultaat kan worden behaald. Het is de bemoediging en de toewijding van beiden voor het proces. Dat geeft het innerlijk vuur om door te gaan.
Een veilige plek wordt gevormd door de afgeschermde ruimte waarbinnen de communicatie plaatsvindt plus de geheimhoudingsplicht plus de capaciteiten van de therapeut c.q. begeleider. Het is voor jou bijvoorbeeld niet veilig als je geen vertrouwen in de ander hebt.
Enne.. als je er goed over nadenkt… wanneer heb je nou eigenlijk geen matrix nodig? Volgens mij: eigenlijk altijd wel.
September 2019
Tijdens het ‘componeren’ van inhoud en structuur van het boek is een belangrijke plaats weggelegd voor citaten.
Je vindt ze ook altijd in de Zinvolle Tips.
TIP: schrijf je in voor de Zinvolle Tips met het inschrijfvak bovenaan deze pagina!
Ervaar wat de maandelijkse Quote voor Hart & Ziel jou innerlijk doet!
Bijvoorbeeld:
“Je geboorte is niet je lot.”
Of:
“Wanneer je jouw ‘ja’ weigert omdat er nog een spoortje ‘nee’ is achtergebleven en je absoluut zeker wilt zijn dat je alle duisterheden hebt opgeruimd voordat je aanspraak kunt maken op jouw licht, dan verzoek ik je dringend niet zo’n perfectionist te zijn!”
[Emmanuel]
Of:
“You, yourself, as much as anybody else in this universe, deserve your love and affection.”
[Buddha]
Deze quotes komen uit mijn eigen quotes verzameling.
Tijdens mijn reis naar heelheid ben ik spontaan uitspraken gaan verzamelen, die me echt raakten op het moment dat ik ze las.
Het zijn pareltjes van inzicht, wijsheid en spiritualiteit.
Ze spreken een diepere laag aan in jezelf.
De diepere laag, waar je raakt aan het mysterie van leven, groei en heelheid.
Ik vind ze nog steeds heel mooi en treffend.
De citaten zijn ook belangrijk voor het boek.
Ze zijn belangrijk voor de werking van de inhoud van het boek.
Opdat jouw innerlijk wordt aangeraakt terwijl je leest over heel worden.
Opdat jouw menselijke natuur wordt gestimuleerd om in beweging te komen.
Zodat je voor een deel al kan ervaren wat het voor jou kan betekenen om oude pijn los te laten en je moederwond te helen.
Zodat je voor een deel al kan ervaren wat zelfliefde jou kan opleveren.
Innerlijk geraakt worden, innerlijk bewogen worden gaat over waardevolle zaken, die je hart raken, die je ziel raken.
Al is wijsheid en spiritualiteit door en door rationeel, doordat het bestaat uit een ijzersterke logica, de ruimte waarin ze in jou tot leven komen is bovenredelijk.
Het is de innerlijke ruimte, die je denken, je ratio, te boven gaat.
Het is het niveau waar je de structuur van de werkelijkheid ‘vat’, tot diep inzicht komt en je verbonden en geborgen weet in het leven zelf.
Juli 2019
Al langere tijd denk ik na over de juiste invalshoek. Dat betekent: vanuit welke positie start ik, wat zie ik als reikwijdte van de inhoud en waar stop ik. Het boek gaat deels over ontwikkelingspsychologie en deels over spiritualiteit en spirituele ontwikkeling.
Begin ik dan vanuit het niveau van ontwikkelingspsychologie of vanuit het niveau van spiritualiteit als ik beschrijf wat een moederwond is.
Welke gevolgen voor de rode draad in het boek heeft de ene keuze ten opzichte van de andere.
En daar wappert als het ware ook het onderwerp zingeving doorheen, langs en onderdoor. Zingeving als zaken die zin, doel en richting aan je leven geven. Zingeving kan spiritueel zijn, het hoeft niet.
Het is zo makkelijk nog niet…
Gelukkig werd ik inhoudelijk een handje geholpen door de artikelenbundel Steun en toeverlaat, Historische aspecten van geestelijke begeleiding, onder redactie van Marit Monteiro, Peter Nissen en Judith de Raat.
Heden en verleden van geestelijke begeleiding wordt door diverse auteurs uitgelicht.
Uiterst interessant. Het vergt ook discipline aan mijn kant om gefocust te blijven op mijn onderzoekvraag: Welke werkgebieden in het huidige veld van geestelijke begeleiding sluiten aan bij mijn werk. Zijn er modellen en methodieken die voor mij expliciteren ‘hoe’ ik geestelijk en spiritueel werk (zodat ik er methodisch over kan schrijven).
Het vergt discipline omdat ook de historische artikelen zo uiterst boeiend zijn… Maar daar lees ik het boek niet voor…
Het juweeltje zit op het eind: het voorlaatste artikel is van Tjeu van Knippenberg met als titel Tussen naam en identiteit, een model voor geestelijke begeleiding. Over dit onderwerp heeft Knippenberg twee boeken geschreven: Tussen Naam en identiteit, verkenningen uit 1998 en Existentiële zielzorg, tussen naam en identiteit uit 2018.
Het tweede boek is een uitwerking van de ontwikkeling in denken van de auteur ten opzichte van het eerdere boek. Dat is boeiend om te volgen.
De auteur werkt vanuit een orthodox christelijk kader. Dat behoeft vertaalslagen omdat ik werk vanuit een innerlijk christelijke spiritualiteit, die verbinding maakt met bijvoorbeeld mystici uit andere religieuze stromingen, filosofen en wijsheidsleraren.
Het model van Knippenberg komt kort gezegd neer op het volgende. Als mensenkind start je je leven met een naam, op te vatten als je naam en geboortedatum. Gaandeweg je leven ontwikkel je je steeds meer. Je maakt dingen mee, je groeit door gebeurtenissen en je levensverhaal wordt langer. Dat leven leef je via tijd en ruimte. In de tijd ondervind je een spanningsveld van verandering en continuïteit. In de ruimte ondervind je een spanningsveld van individuatie en participatie: in hoeverre word je je unieke zelf en in hoeverre sta je open voor het leven, de wereld en je medemens. Door je leven te leven in tijd en ruimte ontwikkel je ook een gebied in jezelf dat alles te maken heeft met het perspectief dat je op jezelf hebt. Dat is een overstijgend, transcendent perspectief. Hier ontmoet je het spanningsveld tussen zelf je leven aan willen sturen en je verlangen geleid te worden. Door de ontwikkelingen in tijd, ruimte en transcendentie ontwikkel je je identiteit. Een identiteit die nooit af is, doordat het leven zelf een open einde heeft, innerlijk gezien.
Mooi he?
Lekker compact vind ik dit model.
En de verbinding mystagogie? Waar ik vorige maand (juni 2018 – hieronder op de pagina) over schreef? Dit schreef ik er onder meer over:
“Mystagogie heeft te maken het het ervaren van het mysterie dat aan het leven ten grondslag ligt. Bijvoorbeeld in christelijke termen: dat God aan ons bestaan vooraf gaat en erboven uitstijgt. Dat we deel hebben aan het wonderlijke dat leven heet, maar er zelf niet de oorzaak van zijn. Dat die diepe laag een helende werking heeft. Dat rituelen en gebed deze laag kunnen raken. Dat het mysterie van het leven ook ons kan leiden op een weg naar heelheid.”
De verbinding met het model van Knippenberg ligt erin dat elke gebeurtenis in tijd of ruimte een aanleiding kan zijn het mysterie te ervaren. Een woord, natuur, een gedachte, een uitwisseling in een ontmoeting.
Het ervaren van het wonderlijke dat leven heet, geeft vervolgens wel een heel ander transcendent perspectief. Het heeft direct invloed op je identiteit. En op je spiritualiteit en zingeving.
Boekgegevens:
Marit Monteiro, Peter Nissen en Judith de Raat (red.). 1999. Steun en toeverlaat, Historische aspecten van geestelijke begeleiding. Stichting Echo/ Uitgeverij Verloren, Hilversum.
Tjeu van Knippenberg. 1998. Tussen Naam en identiteit, verkenningen. Kok, Kampen.
Tjeu van Knippenberg. 2018 3e druk. Existentiële zielzorg, tussen naam en identiteit. Van Warven, Kampen.
Juni 2019
Donderdag 13 juni:
Ik bezoek het symposium voorafgaand aan de boekpresentatie Helende zorg, een geïnspireerd perspectief op gezondheid en zorg.
Boeiend.
Interessant.
…en een super mooie locatie: Museum Catharijneconvent in Utrecht.
Op de achterkant van boek staat:
“In de zorg zou het moeten gaan om ‘positieve gezondheid’- een visie die nieuwe en verrassende perspectieven biedt op gezondheid en zorg, op wat daar anders kan en van belang of betekenisvol is. Heel de mens komt dan in het vizier.
In deze bundel laten theologen en geestelijk verzorgers het belang zien van de existentiële dimensie van zorg: omgaan met verlies van autonomie, met kleine en grote gebeurtenissen, met vreugde, maar ook met lijden en verdriet. Het gaat dan om levensovertuiging, om zingeving en spiritualiteit. (…).”
Ja, daar gaat het zeker om. Levensovertuiging, zingeving en spiritualiteit zijn van cruciaal belang om vervulling te vinden.
Twee bijdragen in de bundel vind ik erg interessant. Helende zorg, een mystagogisch perspectief, door Annemiek de Jong – van Campen en de bijdrage van Petra Galema, Stilte en woorden, zin en betekenis van een mystagogische oriëntatie.
Mystagogie heeft te maken het het ervaren van het mysterie dat aan het leven ten grondslag ligt. Bijvoorbeeld in christelijke termen: dat God aan ons bestaan vooraf gaat en erboven uitstijgt. Dat we deel hebben aan het wonderlijke dat leven heet, maar er zelf niet de oorzaak van zijn. Dat die diepe laag een helende werking heeft. Dat rituelen en gebed deze laag kunnen raken. Dat het mysterie van het leven ook ons kan leiden op een weg naar heelheid.
In met name de tweede bijdrage lees ik opeens innerlijke elementen uit mijn eigen helingsproces. Ik ben wat perplex, terwijl ik verder lees… Krijg nou wat… Dus dat deed ik… Het geeft me vermoedelijk nieuwe handvatten voor het voorwoord van het boek Van moederwond naar zelfliefde, met de MAGIC-methode oude pijn helen. Dat is interessant… Ik laat het ontstaan. Ik laat het innerlijk het werk maar doen, dan kristalliseert het heus uit als het moment daar is.
Mei 2019
9 mei heb ik een deadline. Namelijk globaal de gehele inhoud van het boek communiceren met mijn redacteur Ineke Hogema. Het doel van deze exercitie is om vervolgens samen te komen tot een indeling en een plan van aanpak.
‘Globaal’ ‘de gehele inhoud’ dat is al ontzettend grappig natuurlijk.
Het vraagt mij van grotere afstand te kijken naar de diverse onderdelen, die ik ook tot in detail beheers.
Mooie uitdaging!
Het is fijn dat ik nu innerlijk ervaar dat ik het laatste deel van versie 1 kan herschrijven. Dat ik in mijn onderzoek en denken de puntjes voldoende op de ‘ie’ heb om nu te proberen het in begrijpelijke, toegankelijke en verifieerbare taal te vertellen.
Wat dan?
Bijvoorbeeld de koppelingen tussen psychologische en spirituele modellen van de mens inzichtelijk maken. Inzichtelijk, dus op een manier die innerlijk in de lezer doorwerkt. Dat kan alleen integer en bestendig als de ander de ruimte ervaart zelf te bepalen of het nuttig, begrijpelijk en praktisch is.
Een van de mooiste dingen die ik in mijn ontwikkeling als geestelijke las was de uitspraak dat “een waarheid voor de mens geen waarheid kan zijn, noch een openbaring een openbaring, totdat hij inziet dat deze voor hemzelf waar is.”
Een mens (m/v) moet deelnemer zijn in zijn eigen queeste naar heelheid. Tips, trucs, ideeën en voorbeelden van anderen zijn meer dan welkom. Maar waarheid beaam je alleen maar zelf. En als je in contact bent met de laag in jezelf waar dat zich voltrekt, dan kom je er wel. Daarin heb ik het volste vertrouwen.
April 2019
Liefde voor jezelf? Of zelfliefde?
Wat zet ik in de titel?
“ ‘Zelfliefde’ is een term die nu vaker voorkomt,” zegt Ineke. We zitten gezellig aan tafel in de ruime keuken van mijn nieuwe huis.
‘Mmm’, denk ik.
“Ja,” vervolgt Ineke, “dat doe ik graag… In boekwinkels rondlopen en kijken naar boeken en titels. Het viel me op dat nu ‘zelfliefde’ meer voorkomt.”
Het is ook deel van haar vak als redacteur en uitgever: titels en covers van boeken bekijken.
En wat doe ik daarmee… Op dat moment even nada noppes. Mijn brein gaat op blanco. Tikje moe, ben ik. Tikje veel meuk te doen. Parkeren, maar. Ik neem er nu geen beslissing over. Dat komt vast wel goed. Ooit.
Maar een week later probeer ik ‘m uit: die nieuwe titel. Gouden kans, daar op de berg in Rhenen. Nieuw publiek om de titel op uit te proberen. En op mezelf natuurlijk, hoe vloeit de taal? ‘Van moederwond naar zelfliefde, …’ Ja, dat rolt makkelijk over m’n lippen.
Hoezo op de berg in Rhenen? Op 21 maart was ik daar voor een workshop die Ineke Hogema gaf: Start je Boek op de Berg. Een boeiende bomvolle dag praten, denken en uitwisselen met een kleine groep schrijvers over boekidee, boekplan, publicatieplan, mogelijkheden om uit te geven en een wandeling over de Grebbeberg.
Blijft mooi, die berg. Heerlijk om even wat te lopen met z’n allen na de heerlijke lunch. Even nieuwe energie opdoen. Even nieuwe vergezichten zien. En hopelijk inspireert de metafoor van de berg – uitzicht, overzicht, de route naar een bestemming zien – steeds weer om perspectief te houden tijdens het schrijven.
Maart 2019
Nieuw huis in Apeldoorn. Nieuwe werkplek. Nieuwe mogelijkheid om de tussentijds gemaakte aantekeningen uit te werken. Eindelijk kan ik me gaan concentreren op versie twee van het boek.
Eindelijk raak ik uitgepuzzeld over welke categorieën begrippen ik ga gebruiken. Het staat me natuurlijk vrij om dat zelf te bepalen, tuurlijk. Maar op het moment dat je gaat spreken over lichaam, ziel en geest, slaat de verwarring toe.
Hoe ga ik daarmee om? Welke begrippen ga ik gebruiken om vanuit te schrijven? Wat is de inhoud van die begrippen? Welke begripsbepalingen ga ik hanteren?
Daarmee heb ik lopen worstelen. Zeker ook doordat de bronnen waarvan ik gebruik wil maken andere modellen en verschillende begrippen hanteren.
Over welke verwarring gaat het bijvoorbeeld?
Om een voorbeeld te geven: in de loop van de geschiedenis zijn dezelfde ‘dingen’ afwisselend met ‘ziel ‘en ‘geest’ benoemd. Die verwarring duurt tot de dag van vandaag.
Puzzelstukje voor mij was: welke keuze ga ik maken, als ik hierbij ook de verscheidenheid aan bronnenmateriaal betrek?
Nog zo een: ‘spiritualiteit’ en ‘geestelijk’ hebben elke verschillende betekenissen afhankelijk van de context waarbinnen de begrippen worden gebruikt. We spreken over geestelijke gezondheidszorg waar Spiritus Sanctus, de Heilige Geest, niet meteen wordt bedoeld, maar geest als in de dichotomie ‘geest en lichaam’ wel. De Heilige Geest vindt wel toevlucht binnen het werkveld van de geestelijke verzorging, wat slechts een deelgebied van geestelijke gezondheidszorg is. En spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn: spiritus) betreffen. En welke geest bedoel je dan als je zou spreken over “de actieve en vitale verbinding met de kracht of het wezen van het diepere zelf en de Bron van Leven en Bewustzijn.” Dat laatste staat op de Wikipedia pagina over spiritualiteit onder het kopje ‘spiritueel maar niet religieus’, maar al klinkt het mooi, wat bedoel je dan precies? Hoe werkt dat in de mens? En hoe weet je dat je het hierover hebt als je ‘iets’ ervaart?
Er zit niets anders op dan te werken met de categorieën zoals de theosofie, met een invloed op Roberto Assagioli, heeft benoemd. Het is en blijft inderdaad de meest exacte onderscheiding van de diverse bestanddelen van de mens. Al is het wat overweldigend om te werken met alle zeven categorieën, dat is al een studietraject op zichzelf. Een beetje compacter mag ook wel, liefst zonder de essentie te verliezen. Het kind niet met het badwater weggooien en tegelijkertijd: “In der Beschraenkung zeigt zich die Meisterin.” Het boek gaat niet over theosofie. Theosofie is maar een achterliggend onderdeel ervan, namelijk het begrippenkader van waaruit schade en herstel van oude pijn uit de kindertijd wordt besproken. Liefst in taal, die voor velen toegankelijk is.
Dan kom ik tot:
- Fysiek – etherisch
- Emotioneel
- Lager mentaal
- Hoger mentaal
- Bovenredelijk
- Monade
Waarbij ik de inhoud van deze begrippen gebruik zoals die overeenkomt met een deel van de theosofische bronnen. Over de gehele linie bekeken hanteren niet alle theosofische bronnen dezelfde begripsbepalingen van de zeven theosofische categorieën. Pfff.
De monade is, kort getypeerd, een gebied dat ver boven de mens uitreikt. Denk aan begrippen als het heilige, een transcendente realiteit, God. Het fysieke lichaam is belangrijk in de psychosomatiek, naast dat het natuurlijk de zetel is van je bewustzijn. Dan spelen met name het emotionele, het lager mentale, het hoger mentale en het bovenredelijke (dit kies ik als een samentrekking van meerdere theosofische categorieën) een hoofdrol in het proces van het helen van je moederwond.
Met slechts vier hoofdrolspelers, die samen je bewustzijnsinhouden vormen, valt voor een buitenstaander ook te werken: emoties, gedachten, abstract denken en het bovenredelijke.
En half maart ga ik sparren met mijn redacteur, Ineke Hogema. Onderwerp van gesprek? Hoe we het traject van versie 2 van het boek gaan optuigen. Onwards!
Februari 2019
Het nieuwe jaar is voor mij voortvarend gestart. Voor jou ook? Ik hoop van wel!
Voor mij een nieuw huis in Apeldoorn. De verhuizing. Een dag inladen, een dag uitladen. Nu een huis vol dozen, die stukje bij beetje worden uitgepakt.
Dat gaat langzamer dan inpakken…
Mijn werkkamer vordert redelijk. Ik wil het zelf natuurlijk allemaal sneller inrichten dan in werkelijkheid mogelijk is. Het is in ieder geval een fijne kamer met veel daglicht.
Hopelijk is binnenkort mijn nieuwe boekplan in orde: planning, woorden per dag vaststellen, die woorden produceren en overleg met mijn redacteur.
December 2018
Op dit moment zijn er over het boek zelf nog geen nieuwe berichten.
De verhuizing naar Apeldoorn komt stap voor stap dichterbij…
En innerlijk krijgen de plannen voor een nieuwe werkkamer gestalte…
En krijg ik er zin in: verder werken aan het boek (was het maar vast zo ver!) Maar dat moet nog even wachten.
Eerst moeten er nog wat verhuisdozen worden gevuld. Dat staat voor de komende weken op het programma.
Wordt vervolgd…
Oktober 2018
De nieuwe titel van het boek is:
Van moederwond naar liefde voor jezelf, met de MAGIC-methode oude pijn helen
Hierover vertelde ik in het stukje met als kop: September 2018: de titel…
Dan is het misschien nu een leuk moment om een tipje van de sluier op te lichten van die MAGIC-methode.
Want wat is dat?
MAGIC is natuurlijk een woord dat magisch betekent. Of magie. Of Betovering. En dat heeft wel iets te maken met de inhoud van de MAGIC-methode…
De vijf letters van het woord MAGIC staan voor de vijf belangrijke onderdelen in de methode.
M staat voor meditatie.
A staat voor analyse en aanleren.
G staat voor gebed.
I staat voor introspectie, ofwel zelfreflectie.
C staat voor contemplatie.
Als door verkeerde zorg een moederwond ontstaat dan heb je:
meer wantrouwen dan vertrouwen,
meer onzekerheid dan zelfstandigheid,
meer minderwaardigheidsgevoelens dan lef voor initiatief,
meer twijfel over wie je nou eigenlijk bent dan een duidelijk zelfbeeld,
meer moeite met intimiteit dan de vaardigheid de ander dichtbij te laten komen zonder je eigen basis te verliezen.
Ieder mens met oude pijn heeft een unieke mengeling van deze zaken.
Ieder mens met oude pijn heeft dus ook unieke aanknopingspunten om te starten met die oude pijn te helen en vanuit een nieuwe balans en kracht je eigen leven vorm te geven.
Om daar voor jou achter te komen is onderzoek nodig. Analyse. En introspectie. En het leren van nieuwe kennis en het aanleren van constructiever gedrag.
Om dit te kunnen doen is gezonde zelfzorg nodig en meditatie om ruimte te maken in je hoofd en je gewoontegedachten te kalmeren.
Gezonde zelfzorg houdt ook in dat je je spirituele, geestelijke dimensie voedt. Dat kan met gebed, meditatie en contemplatie.
En gebed, meditatie, contemplatie en inspiratie zijn prima manieren om je oude te patronen te leren overstijgen, doordat je meer contact en bewuster contact krijgt met je hoger zelf, je essentie en je waarden.
De MAGIC-methode is een transformatie proces.
De MAGIC-methode raakt aan diverse lagen en niveaus in jou, emotioneel, mentaal en spiritueel.
Die niveaus of lagen beïnvloeden elkaar eigenlijk voortdurend, oude pijn of niet.
Ik ben er van overtuigd dat we naast een instinct tot overleven een instinct tot heelheid bezitten, tot zelfverwezenlijking. Als je verstand, je hart en je ziel met elkaar in harmonie zijn, dan ervaar je die zelfverwezenlijking.
Alle aspecten van de MAGIC-methode zijn er op gericht jouw instinct tot heelheid te laten groeien opbloeien. Zodat jij je oude pijn heelt, in balans komt en je verloren kracht hervindt. Zodat je het werkelijk naar je zin kunt hebben in je leven.
En dat is iets magisch, omdat jouw zelfverwezenlijking kan oprijzen als een feniks uit de as van oude pijn.
Het is wonderlijk, omdat zo’n transformatie beschreven en gestimuleerd kan worden, maar zichzelf als het ware tevoorschijn roept als aan alle voorwaarden is voldaan.
En het is fascinerend dat de mogelijkheid er eigenlijk altijd is: dat we bewust deel kunnen hebben aan zoveel goedheid.
September 2018: De titel….
Er zijn knopen doorgehakt qua titel.
Pfff.
Allerlei invallen passeerden de revue in mijn gesprek met Ineke Hogema, die mijn boek gaat redigeren.
Passend,
niet passend want al elders te vaak gebruikt,
te vaag,
te abstract,
leuk maar niet bruikbaar…
Om uiteindelijk te komen tot:
Van moederwond naar liefde voor jezelf, met de MAGIC-methode oude pijn helen
Moederwond moest er echt in, vond Ineke.
‘Dat is onderscheidend.’
Ok,
Goed nieuws Bijbel voor gezond egoïsme is gesneuveld. Jammer, want die vond ik wel weer parmantig. Dat kon echt niet, want met de kreet ‘bijbel’ was al te pas en te onpas een titel voorzien, wist Ineke.
‘O ja?!’ dacht ik, ‘Is dat zo?’
Stond ik laatst in de boekwinkel en ja hoor.
Bijbel dit en bijbel dat.
Ik zag er in het voorbijgaan al vijf.
De courgette Bijbel, zelfs dat.
Tsjee, dan moet ik ‘bijbel’ echt niet willen in de titel, nee.
‘Een titel is de kortste samenvatting van je boek’, zei Ineke, en dat is ook zo. Weet ik ook. Waarna ze mij haar indruk van de inhoud van het boek gaf. Dan is de blik van een deskundige buitenstaander zo’n weldaad! En haar indruk was dus:
Van moederwond naar liefde voor jezelf, met de MAGIC-methode oude pijn helen
Ja, dat klopt.
Wat wonderlijk om je eigen werk zo aan jezelf te horen uitleggen en verklaren. Ik zat veel en veel te veel gevangen in concepten. Stap voor stap een uitleg van een geschikte titel, die het geheel omvat. En ‘mooier’ of ‘spannender’ hoeft een titel niet te zijn, als het maar duidelijk is wat het wel is. Doelmatig die titel, niet zozeer poetisch of lyrisch of beeldend of… whatever.
Het is ook niet de titel alleen…
Want dan pakt vervolgens een geïnteresseerde potentiële lezer de achterkant van het boek om te lezen wat de achterflaptekst aan verdere informatie geeft. En gaat dan hopelijk met het boek in de hand of in het winkelmandje in de webwinkel naar de kassa om zich te laten verrijken door de inhoud van het boek. Dat zou ontzettend waardevol zijn! Dat is ook waar het voor is. Dat is ook waar ik het voor doe.
Juli 2018: Hittegolf…
Heel Nederland puft met wekenlange tropische temperaturen. Ik ook.
Ik worstel ook met opzetjes voor de titel.
In een Worddocument verzamel ik ze. Gewoon inventariseren: welke mogelijkheden heb ik om een titel te componeren. En al die spinsels gewoon laten staan en verder inspiratie laten opborrelen.
Een titel is de kortste samenvatting van een non-fictie boek. Mijn boek verbindt twee werelden: die van de ontwikkelingspsychologie en die van de esoterische theologie.
Ik kan op verschillende manieren starten met een presentatie van de inhoud. De titel is voor mijzelf ook een wegwijzer.
3 augustus heb ik een videogesprek met Ineke Hogema. Hopelijk rolt er een goede titel uit…
Yes!
