Controleer jij je route als je onderweg bent?

Controleer jij je route als je onderweg bent?

Controleer je je route met je tomtom? Met je NS app? Met je handgeschreven briefje?

Of ga je op de bonnefooi? Je ziet wel of je er komt? Hoe laat dat ook moge zijn…

Misschien dat je het op vakantie avontuurlijk vindt om alle controle los te laten…

Maar als je eerlijk bent, doe je dat maar voor een deel. Toch?

Kort na de val van de muur fietsten mijn lief en ik in zes dagen naar Berlijn. We hadden acht dagen vrij en gingen er optimistisch van uit dat dat wel haalbaar was.

We hadden controle over onze fietsen, want we hadden reservebanden en dat soort spul mee. We hadden controle over de route, want diverse kaarten waren mee. We hadden een tent bij ons, dus een dak boven ons hoofd.

Waar we geen controle over hadden was het aanbod aan pinautomaten in de voormalige DDR. Onderweg bleek dat dat aanbod niet bestond…
Geen pinautomaten. Banken? Mmm.
Wel veel bereidwillige mensen, die zeker wisten dat in de volgende grote plaats het allemaal wel goed zou komen…
Je raadt het al: we hebben de laatste twee etappes in een dag gepropt.
Pas in Potsdam, zowat al in Berlijn, konden we cashen.

Waar we ook geen controle over hadden, was het weer. Eind april werden we getrakteerd op een hittegolf van zo’n dertig graden.
Fietsend van west naar oost staat de zon steeds zuid.
Dan helpt geen zonnebrandolie meer, dus reed ik enkele dagen met verbandgaas in m’n nek. Een EHBO trommeltje was mee.

En een treinticket voor de nachttrein naar Nederland.

Controle. Hoeveel wil je beheersen? Hoeveel wil je in je macht houden?

Controle heeft twee betekenissen. Het is het kijken of iets in orde is. Controle in de tweede betekenis is het beheersen van iets. Als je iets beheerst, dan heb je er controle over. Het is het zorgen dat er niets gebeurt wat je niet wilt.

En over die laatste betekenis gaan we het hebben.

Al fietsend wilden we niet steeds stoppen om banden te plakken. In plaats daarvan, hup, een nieuwe binnenband erin en ’s avonds komt dat plakken wel.

Door een moederwond leef je alledag in een hoge staat van paraatheid.

Voortdurend alert op onvoorziene tegenvallers. In je omgeving, op je werk, bij je collega’s, bij je partner, je familie. Noem maar op. Proactief maak je overuren om alle oorzaken van tegenslag of escalatie voor te zijn. Misschien besef je zelf niet eens dat je dat doet. Heel veel hiervan gebeurt onbewust. Onbewust wil je grip op alles houden.

Maar die controlezucht kom je tegen op het moment dat je beseft dat je de keuze hebt om je moederwond te helen of niet.

Als je niet meer terug wilt naar ‘vroeger’…

Als je er genoeg van hebt dat je levenslust en talenten zijn ondergesneeuwd door wat je hebt moeten incasseren…

Als je hebt ontdekt dat al die pogingen van jou naar ‘beter’, ‘fijner’, ‘zonniger’ niet lukken, tenzij je aan het werk gaat met je innerlijke oude pijn…

… dan is er die ene factor die je maar beter heel erg te vriend houdt…

… en dat is: controle

Klinkt raar, he?

Jezelf worden door je ware zelf te vinden en je controlezucht te vriend houden?

Meer en meer gaan leven in eenheid en verbondenheid en je controlezucht te vriend houden?

Je innerlijke spiritualiteit vinden en ontwikkelen en je controlezucht te vriend houden?

Hoe meer je jezelf leert kennen, des te beter je je controlezucht gaat zien. Vaak is dat uiterst akelig. Als je al het idee had dat je niet goed genoeg was. Dat is al rot. En dat idee heb je met een moederwond. Dan ben je toch echt wel een stumper als je ook nog ‘ns zoveel controlezucht blijkt te hebben. Walging van jezelf, zo akelig kan het zijn.

Maar!

Het getuigt wel van lef, dat je wilt helen. Het vergt heldenmoed om de innerlijke strijd van het helen van je moederwond aan te gaan. Want je negatieve overtuigingen zijn niet zo maar weg. Tenslotte heb je ook jaren en jaren besteed met het steeds weer herhalen van negatieve uitspraken over jezelf.

Je controlezucht te vriend houden betekent dat je wilt blijven zien wat je wilt beheersen.

En dat je aanvaardt dat je op alles grip wilde houden. Dat je aanvaardt dat jouw controlezucht nog een tijd aanwezig zal zijn.

Sterker nog: als je je controlezucht te vriend houdt, dan zul je de afname ervan kunnen zien.

Tijdens het proces van het helen van je moederwond neemt je controlezucht namelijk af.

Altijd.

Het is een belangrijke graadmeter. Je kunt je vorderingen eraan afmeten. Daarom is het je vriend.

Bij een fietstocht van zo’n 700 kilometer zegt een kilometerstand van 400 dat je over de helft bent. Net zo is de afname van je controlezucht een graadmeter voor de voortgang van jouw proces. Laat je dus niet ontmoedigen door je controlezucht.

Met een graadmeter heb je overzicht. En dat is fijn, toch?

Als het de bedoeling was dat we niet zouden weten wie we werkelijk zijn en waar onze werkelijke toekomst lag, dan waren we niet als mens geschapen. Toch?

Zonder overzicht over de route die je wilt volgen, kun je niet bewust leven.

Hoe innig ben jij bevriend met je controlezucht?
Zie je de waarde en het nut ervan?
Laat het weten in een reactie!