Niets aan de hand?
Wablief?
Coronadoden
Oversterfte
Mondkapjes
Anderhalve meter
Rassenrellen
En wie weet wat morgen ons brengt…
Niets aan de hand?
Op dit moment is er heel veel aan de hand in de wereld!
Er was ook heel veel aan de hand als jij, als kind, verkeerde zorg kreeg tijdens je opgroeien.
Geen liefde is geen leven
Het meest erge dat er aan de hand was, was het voor jou totaal onbegrijpelijke feit dat er voor jou geen liefde was.
Liefde is het leven.
Liefde is warmte, troost, aanmoediging, bescherming, leiding, gezamenlijkheid, verbondenheid, bekrachtiging, groei…
Liefde stelt jou in staat te leven.
Liefde leert je leven: zelfstandig en autonoom de regie hebben, over de zaken waar jij die regie hoort te hebben – om mens onder de mensen te kunnen zijn.
Geen liefde is geen leven.
Levensgevaarlijk
Dat, geen liefde ervaren, terwijl je het wel nodig hebt, is afgrijselijk.
Dat, als kind, bewust in het moment ervaren, is te groot, te onveilig, te levensbedreigend.
Ons overlevingsmechanisme grijpt in.
We blokkeren de waarneming van het feit geen liefde te ervaren.
Kunnen we het voor een deel nog aan, dan gaan we in debat met wat ons wel toebedeeld werd.
Slaag, verwaarlozing, bettuteling….
De oorzaak van verkeerde zorg, dat onze moeder, of wie ons ook maar verzorgt, niet in staat was tot liefdevolle zorg, kunnen we als kind niet bevatten.
Overleven
In plaats daarvan creëren we ons eigen verhaal: er is niets aan de hand.
Wat was er in jouw jeugd wel aan de hand? Maar werd verzwegen?
Welke versie van ‘er is niets aan de hand’ ontwikkelde jij?
Bij de kilte, de stiltes, het gebrek aan geïnteresseerde aandacht?
De klappen, die je kreeg?
De harde woorden, die je hoorde?
Het gebruik dat men van je lichaam maakte?
Bij alles dat je uit handen werd genomen, omdat je het toch niet zou kunnen?
Bij…
Dit verhaal neem je met je mee.
Het duurt voort tot op de dag van vandaag, als je je moederwond niet heelt.
Gevolgen
Het berooft je van zo ontzettend veel levensenergie, optimisme en geluk.
Dood en doodzonde.
Pas als je in staat bent te zien welke varianten van ‘niets aan de hand’ je noodgedwongen hebt gecreëerd om te kunnen overleven, ben je bevrijd.
Bevrijd van de waanzin die je moeder, of wie er ook maar voor je zorgde, je aangepraat heeft dat het allemaal voor je eigen bestwil was.
Of dat het allemaal ‘moest’, omdat jij zogenaamd slecht zou zijn.
Al die rationalisaties van hen waren bliksemafleiders om te voorkomen dat zij hun eigen oude pijn onder ogen zouden moeten zien.
Onzin, die verhalen. Ze verhullen de pijnlijke realiteit.
Apekool.
Geen liefde is geen leven.
Jij kunt je oude pijn helen
Met je volwassen hersenen hoef je niet langer te geloven in je eigen ‘niets aan de hand’.
Je hoeft niet langer te geloven wat anderen je hebben wijsgemaakt of voorgelogen.
Op dit moment ben je zoveel beter in staat het heft in eigen handen te nemen en de oude pijn, die schuil gaat achter het verhaal van ‘niets aan de hand’, te helen.
Stap voor stap.
En stap voor stap op weg naar beter, fijner, energieker, optimistischer en gelukkiger.
Jij bent het waard, want jij bent liefde waard.
Neem de regie over je leven.
Misschien is niet alles maakbaar, maar heel erg veel is wel leefbaar te maken.
Echt waar.
Als er een ding is dat je wel zou moeten geloven is het dit: Jij bent alle liefde waard.
Altijd.
Als je niets doet…
Zolang je jouw verhaal van ‘niets aan de hand’ negeert, kom je geen stap verder op de weg naar levensenergie, optimisme en geluk.
Dat is ook een harde werkelijkheid.
Ik zou willen dat ik je iets anders kon vertellen, maar voorliegen heeft nog nooit iemand vooruit geholpen.
Doe liever dit…
Met je volwassen hersenen ben je niet langer een machteloos en krachteloos klein wezentje, dat kwetsbaar en afhankelijk is en niet voor zichzelf kan zorgen.
Neem de regie!
Heel je moederwond en geef je levensverhaal een happy end!
Jij bent die moeite meer dan waard!
Wat is jouw ‘niets aan de hand’ verhaal?
Wat scherm je af?
Wil je een gelukkiger leven?
Kijk dan bij WERK MET MIJ
Stuur me een mail
Of laat het weten in een reactie (onderaan dit artikel)
Leave a Reply