Gisteren op Internationale Vrouwendag, 8 maart, schreef ik een overzichtsartikel.
Als je het wilt nalezen, klik hier.
Nu op 9 maart wil ik graag aandacht geven aan wat er na het patriarchaat kan komen…
In het artikel van gisteren stonden diverse invalshoeken met betrekking tot de maatschappelijke ongelijkheid van vrouw en man.
Evenals de invloed van het patriarchaat op de moederwond.
Het proces van herstel en heel worden gaat verder.
Het proces gaat aan het patriarchaat voorbij.
Hoe zit dat? Het patriarchaat voorbij?
Het patriarchaat voorbij, is een ander niveau van mens-zijn.
Om dat te illustreren pak ik er een liedtekst bij.
Een stukje eruit:
“Er is een land waar vrouwen willen wonen
Waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein
Waar vrouwen niet om mannen concurreren
Maar zusters en gelieven kunnen zijn
Waar rimpels niet de eenzaamheid voorspellen
Maar paspoort zijn naar wijsheid, aanzien, ’s werelds raadsvrouw zijn (…) ”
Het lied werd al een tijd geleden (1981) geschreven door Joke Smit.
Het is een visionaire tekst over de gelijkwaardigheid van mensen.
Het lied besluit met het couplet:
“Er is een land waar mensen willen wonen
Waar jong zijn niet betekent dat je steeds wordt genegeerd
Waar zwakken met respect benaderd worden
En vreemdelingen niet meer gekleineerd
Waarin geweld door niemand meer geduld wordt
Waar allen kunnen troosten als een mens ten onder gaat
Dat is het land waar mensen willen wonen
Het land waar de saamhorigheid bestaat.”
De volledige liedtekst vind je hier.
We zijn allemaal mensen.
We zijn allemaal lid van een grote familie.
We zullen het met elkaar moeten doen: in vrede en harmonie leven.
Het patriarchaat voorbij, is ook op spiritueel niveau een stap naar meer eenheid en essentie.
Het patriarchaat voorbij, is voorbij aan denkcategorieën raken.
Het is ook voorbij aan de categorieën “goed-fout”.
Meer eenheid en meer essentie, is op spiritueel niveau voorbij aan de dualiteit.
De mysticus Rumi zei het zo:
“Voorbij het goede doen
Of het foute doen,
Ligt een veld,
Daar zal IK je ontmoeten.”
De IK, die spreekt, is de stem van het mysterie dat aan alle leven ten grondslag ligt.
Het mysterie dat vele namen heeft.
God. Christus. Wereldziel. Het Zijn. Geest…
Het is de eeuwige, aanwezige, IK BEN, die we diep in onze ziel kunnen ervaren.
In de eenheid voorbij de dualiteit wordt het super logisch om uitsluitend het goede te willen doen.
Alleen met het goede is bestendig te bouwen, duisternis (het foute doen) mist elke grond.
Die eenheid kunnen we soms in de spirituele ervaring beleven.
Maar ondanks dat kunnen we sowieso besluiten om uitsluitend het goede te willen doen.
Dat is ook:
- een stem geven aan onze oude pijn (in plaats van doorgaan met onszelf te pijnigen en die pijn te blijven wegdrukken);
- ons oude gemis in de armen te sluiten (in plaats van onszelf weer in de steek te laten door het gemis te negeren);
- ons te ontfermen over onszelf en onszelf te helen naar zelfliefde.
Aan liefde is geen grens, aan goedheid evenmin.
Als wij toelaten dat we de altijd beschikbare goedheid en liefde willen ervaren, dan zullen we daar deel aan hebben.
Dat sterkt ons in onze menswording, onze zelfwording.
Dan kan ieder van ons zich in vrijheid ontplooien naar de talenten en capaciteiten die ieder van ons gegeven zijn.
Dan scheppen we een wereld waarin vrouwen willen wonen.
Omdat alle mensen daarin thuis kunnen zijn.
Moge dat ieder van ons gegeven zijn!
Leave a Reply