Om ons heen worden moralistische uitspraken gedaan over vergeving.
Ik denk dat vergeving enerzijds een valkuil is en anderzijds een bevrijding.
De mores is vaak:
“Je moet de ander vergeven.”
“Je moet je vijanden vergeven.”
Vergeving lijkt vaak iets wat we horen te doen.
En dan vooral: de ander vergeven.
Daar worden we dan zelf ook betere mensen van.
Is vergeving altijd goede raad?
Nee.
Vind ik.
De vorm van de goede raad, geeft al een aanwijzing: “Je moet de ander vergeven.”
Hier past meteen de vraag achter: “want anders?”
Als je bij willekeurig welke uitspraak “want anders?” erachter kan plakken, dan is de uitspraak gebaseerd op angst.
Angst is en blijft een slechte raadgever.
Tuin er niet in!
Ik denk dus dat vergeving enerzijds een valkuil is en anderzijds een bevrijding.
Hoe zit dat nou weer? Valkuil of bevrijding?
Laat ik het uitleggen.
Vergeving kan een valkuil zijn
Over valkuilen krijg je in mijn begeleiding Van Moederwond Naar Zelfliefde ook informatie.
Te vroeg vergeven, is een van de valkuilen tijdens het proces van het helen van je moederwond.
En daarna.
Valkuilen wil je niet (of wil je zo snel mogelijk doorzien).
Ze dragen niet bij aan een authentiek leven vanuit zelfliefde.
Wat vergeving wel is, ook daarover krijg je informatie.
En dat is waar we naar toewerken tijdens de begeleiding.
Te vroeg vergeven, is geen vergeving. Het is een valkuil.
Terzijde… er zijn meer valkuilen
Kennis over de valkuilen geef ik je, tegen het eind van het transformatieproces.
In het proces zul je zelf al enkele van jouw valkuilen zijn tegengekomen.
Prima, iedereen komt ze tegen.
Tot we onze levenslessen snappen, kunnen we in verwarring in een valkuil raken.
Valkuilen (leren) doorzien en snappen, maakt een betere, authentiekere keuze mogelijk.
Dat is de sleutel tot innerlijke harmonie.
Te vroeg vergeven, is dus een van die valkuilen.
Hoe zit dat met te vroeg vergeven?
Je bent geneigd te vroeg te vergeven, als je hebt geleerd (of je jezelf hebt aangeleerd) de lieve vrede te bewaren.
De ander tevreden houden, is een manier om de lieve vrede te bewaren.
Je bent geneigd te vroeg te vergeven als je je boosheid niet mocht tonen.
De kans is levensgroot aanwezig dat je die boosheid ook voor jezelf bent gaan wegstoppen.
Zonder door die boosheid heen te werken, kun je niet vergeven.
Te vroeg vergeven, lijkt een oplossing, als je niet leerde dat je eigen binnenwereld ertoe doet.
Als er bijvoorbeeld geen aandacht was uit de omgeving voor jouw binnenwereld.
Voor je overleven, pik je dit, terwijl het niet goed voelt.
Begrip voor de ander, want die ander had zoveel (moeten) doorstaan, biedt ook geen oplossing voor jezelf.
Begrip voor de ander, maar niet voor je eigen dynamiek of proces hebben, is killing.
In deze context kun je ook geneigd zijn tot te vroeg vergeven.
Zolang je maar deed wat er vanuit de mores in jouw gezin van oorsprong van je werd verlangd, bleef je uit de gevarenzone.
Wat is vergeving dan wel?
Vergeving betekent in de eerste plaats dat jij zelf in staat bent om wat er gebeurde minder persoonlijk op te vatten.
De emotionele lading is er als het ware af.
Je kunt het gebeurde zien voor wat het was, een onrecht, een beschadiging, zonder dat het je nu nog uit evenwicht brengt.
Je kunt aanvaarden dat het was zoals het was.
Je bedenkt dus geen excuses, maar je erkent de realiteit.
Je hebt de realiteit van wat je is aangedaan, geaccepteerd en mentaal en emotioneel verwerkt.
Je gaat wat er gebeurde niet vergeten of onder de mat vegen, maar je kunt het zien voor wat het was.
Je bent voorbij je pijn, angst en boosheid.
Dan wordt vergeving van de ander een keuze, die je volledig autonoom zou kunnen maken voor je eigen welzijn.
Je hoeft de ander niet te vergeven, je zou het kunnen doen als en wanneer jij eraan toe bent.
De keus is aan jou.
Vergeven doe je voor jezelf
Met vergeving bind je jezelf los van de banden, die je in conflict, strijd, woede en haat gevangenhielden.
Dat kan pas als je die pijn en wrok ook achter je kunt laten.
De weg daarnaartoe loopt er doorheen.
Dat kan ook bijna niet anders.
Doe je dit niet, dan loop je eromheen.
Dan zou je dus niet vergeven, maar in de valkuil van te vroeg vergeven terechtkomen.
Vergeven is een daad van liefde voor jezelf.
Het is een innerlijk proces.
Medewerking van de ander is niet nodig.
Als een band hersteld wordt en beiden samen weer door een deur kunnen is dat verzoening.
Vergeving is iets anders.
Vergeving betekent dat je je oordelen over de ander en over de situatie loslaat.
Vergeven is een wilsbesluit om je los te maken van je verleden, dat je hebt meegenomen in de vorm van je oordelen.
Alle wrok, verontwaardiging, grieven en afkeuring, besluit je op te geven.
Je geeft je hoop op een ander verleden op.
Dat is vergeving.
En zelfbevrijding.
Vanuit een authentiek zelf.
Vanuit zelfliefde.
Leave a Reply