Wat zou jij dolgraag willen vernietigen?
Waar wil jij ontzettend graag vanaf?
Wat mag van jou tot as vergaan?
Zowel in mythen als de realiteit kan vuur vernietigend zijn.
Maar vaak wel zo dat er uit de gezuiverde asresten een nieuwe wereld ontstaat.
In scheppingsmythen wordt vuur bijvoorbeeld gezien als een onschatbare gift van de goden.
Vuur kan in onze mensenwereld angstaanjagend zijn, maar vuur geeft ook nieuw leven.
Vuur voedt onze hoop op verandering.
Dus als het gaat om nieuw leven en verandering:
Wat zou jij dolgraag willen vernietigen?
Waar wil jij ontzettend graag vanaf?
Wat mag van jou tot as vergaan?
Innerlijk?
Want innerlijk werk is een groot bestanddeel van het helen van je moederwond.
Ik gok erop dat dat alles is wat je bezwaart, last geeft, ergert, angst aanjaagt, bezorgd maakt, waar je over piekert…
En weet je?
De sleutel daarvoor ligt in jezelf.
Daarmee zeg ik niet dat wat je is aangedaan niet erg is.
Dat is het wel.
Of dat waaronder je lijdt niet erg is.
Dat is het wel.
Maar alle feiten liggen in het verleden.
De feiten van de schade in je levensloop zijn onveranderbaar.
Hoe je ermee omgaat, kun je kiezen.
Hoe je ertoe verhoudt, kun je kiezen.
De sleutel daarvoor is ten eerste het laten gaan van je valse hoop.
De valse hoop, die zegt: “als ik maar…, dan…”
De valse hoop, die je verleidt te geloven dat die bezwering klopt.
Valse hoop klopt niet.
Wat wel klopt, is verantwoordelijkheid nemen voor vandaag en morgen.
Wat wil je wel?
In die wens komt het woord ‘niet’ niet voor.
Natuurlijk wil je geen woede, angst, schuldgevoel, schaamte, minderwaardigheid voelen…
Maar wensen dat je geen woede meer voelt, houd je gebonden aan woede.
Wensen dat je bijvoorbeeld innerlijke harmonie mag voelen elke dag, dagenlang, werkt wel.
Het brengt namelijk aan het licht wat die harmonie verstoort.
Vrijwel direct.
En wat je innerlijke harmonie verstoort, is iets waaraan je gebonden bent gebleven.
Als de zorg voor jou niet goed genoeg was, is je ontwikkeling beschadigd.
Als je niet kreeg, wat je wel nodig had, dan zijn fasen uit je ontwikkeling niet of niet voldoende tot bloei gekomen.
Feit.
Dat je valse hoop erop gevestigd blijft, is logisch. Het waren noodverbandjes waardoor je kon overleven.
Maar ze houden je gebonden aan wat je niet kreeg. Aan de gebreken waaronder je geleden hebt en nog lijdt.
En je kunt er helemaal niets aan doen.
Wat gebeurd is, is gebeurd.
Het tweede waar je afscheid van moet nemen om jezelf te bevrijden is “er is niets aan de hand…”
“Er is niets aan de hand…” zijn jouw verhalen, waarmee je – noodgedwongen – je eigen leed hebt ontkend.
Jouw verhalen, waarmee je over je eigen ellende hebt heen gepraat.
Dat is niet jouw schuld, je kon niet anders.
Als iemand het echt had willen weten, dan had je kunnen zeggen waar je mee zat.
Liefde, troost, ontferming, bemoediging, bekrachtiging ontvangen, is niet voorbehouden aan persoonlijke eigenschappen.
Van je moeder. Of van wie dan ook. Nee.
Liefde, troost, ontferming, bemoediging, bekrachtiging ontvangen, is een uitstraling van het diepe mysterie dat aan ons leven ten grondslag ligt.
Het diepe mysterie heeft vele namen.
God. Christus. Wereldziel. Het Zijn. Geest…
Het mysterie is hetgeen ons overstijgt en omvat. En leven geeft. En wijsheid en inzicht. En kracht en diepe vreugde. En…
Liefde, troost, ontferming, bemoediging, bekrachtiging zijn toegankelijk vanuit je zielenleven. Dat geldt voor iedereen.
Toegang krijgen tot je zielenleven is de sleutel waarmee je jezelf bevrijden kunt.
Dan wordt ‘vernietigen’ een eenvoudig laten gaan.
Een vriendelijk, maar beslist ‘nee’.
Waarbij je tegelijkertijd ‘ja’ op al het goede kunt gaan zeggen.
Dan kun je als een phoenix verrijzen uit de as.
Dat is innerlijk herboren worden.
Met nieuw elan, met een nieuw innerlijk vuur.
Moge het jou gegeven zijn!
Leave a Reply